Jan, Feb en dan nu Maart

Kiekeboe, daar ben ik weer. Ik moest wat stof wegblazen van de website; het was weer even geleden dat ik er geweest was.
Wat is er allemaal sinds December gebeurt? De kerst eerst natuurlijk. Ik heb de kerst doorgebracht bij Angela en haar familie. Er waren nog wat vrienden meer overigens. Ze hadden een kerstlunch geregeld, is bij hun zo’n beetje de traditie. Het was stralend weer, veel zon. Wat wil je, midden in de zomer. Er kwamen natuurlijk ook nog kadootjes aan te pas zoals dat met Santa Claus hoort. Voor mij zat er ook iets in de zak, of eigenlijk in de arreslee moet ik zeggen.
Oudjaar had ik thuis doorgebracht samen met Angela en een paar vrienden. Waar je NL niet de kans voor krijgt maar hier wel, is een BBQ met oudjaar. Dus op 31-Dec-2008 zaten we dus te BBQ-en. Vuurwerk kan je hier niet kopen, alleen mensen die er professioneel mee bezig zijn kunnen vuurpijlen afschieten. Wij konden het doen met sterretjes en poppers. Maar we hadden toch een goed begin gemaakt in 2009.
Half Januari 2009 ben ik op een duik trip geweest in Busselton, dit ligt zo’n vier uur rijden ten zuiden van Perth. Ik ben met een duikclub meegeweest die regelmatig trips organiseren. Ik heb daar gedoken op een scheepswrak (je weet wel wat ik bedoel) en ook bij de Busselton jetty waar veel koraal en uiteraard vissen te zien zijn. Totaal vier keer gedoken in twee dagen, dus zeer de moeite waard geweest en behoorlijk moe toen we zondags terugreden naar Perth.

Februari heb ik voornamelijk doorgebracht in Darwin. Ik moest daar voor het werk naar toe om een project uit te voeren op de LNG fabriek aldaar. Ik heb niet zoveel gezien van Darwin of de omgeving want doordeweek moet je natuurlijk werken. Op zondag kon ik wel wat gaan zien. Je kon echter niet naar de nationale parken daar omdat het toen nog regenseizoen was. Dit betekent dat het iedere dag regent, voornamelijk in de namiddag, en dit brengt met zich mee dat de meeste onverharde wegen en ook de kleinere verharde wegen overstromen en dus onbegaanbaar worden. Maar in Darwin is ook wel wat te beleven. Zo is er een Crocodylus Park waarvan ik wat foto’s en wat filmpjes bijgevoegd heb. Zoals je al geraden zult hebben, hebben ze daar nogal veel krokodillen. Ze laten ze daar ook uit het water springen als je ze een stuk kip voorhoudt. Als ze willen kunnen ze tot hun staart uit het water springen. En sommige beesten worden 5 tot 6mtr lang en zo’n 500kg dus als dan heb je niet veel bij te zetten als er zo eentje jou aanvalt. Vooral in troebel water zijn ze gevaarlijk want je ziet ze niet, ook al zwemmen ze maar 10cm onder water. En met de snelheid waarmee ze uit het water komen heb je geen schijn van kans. In Darwin en omgeving zwemmen ze overal rond dus zomaar ergens gaan zwemmen wordt dan ook streng afgeraden. In de afgelopen maanden zijn er drie mensen door krokodillen opgegeten.
Er stond ook nog een vier-daagse trip gepland naar Jabiru, zo’n 250km ten oosten van Darwin midden in het Kakadu National Park. Nabij Jabiru hebben ze een uranium mijn en een fabriek waar de uranium verwerkt wordt. Ik ben daar drie dagen op de fabriek geweest en nog wat werk gedaan ook. Van het Kakadu Nationaal Park heb ik niet veel gezien want ook daar waren grote delen van het park overstroomd en met een gewone personen auto doe je weinig in de bush. In jabiru zelf is niks te beleven dus daar ben ik vlug klaar mee. Op de weg terug naar Darwin was er ook nog wat voorgevallen. Gedurende mijn verblijf in Jabiru was het waterpeil nog verder gestegen en dat merkte ik na een uur rijden op weg naar Darwin. Ik moest toen met mijn Hyundai door de eerste overstroming heen, want ook delen van de snelweg naar Darwin waren overstroomd. Het ging goed, het water stond niet te hoog en ook de stroming viel mee. Na een half uur rijden kwam ik aan de tweede overstroming. Deze was toch wel een veel beetje groter dan de eerste. Ik dacht in eerste instantie, laat ik maar even wachten misschien dat het water zakt. Maar na twee uur steeg het water nog steeds. Een ranger die het water gemeten had, vertelde dat het water een halve meter diep was. Met een 4WD kun je daar makkelijk doorheen ploegen maar met een Hyundai-tje niet dus. Dan heb je twee opties: blijven wachten (maar ja, hoelang?) of terug naar Jabiru en de zuidelijke route rijden maar dat kost je ook zo’n 4uur rijden. Onverwacht kwam er een derde optie bij. ’s-Morgens was er nl. een oplegger richting Jabiru gereden om auto’s af te leveren. En die kwam nu leeg terug van Jabiru.... Over geluk gesproken! Ondertussen waren er nog twee auto’s meer gestrand door de overstroming, dus wij naar de chauffeur om te vragen of hij ons even over kon zetten. Nou, daartoe was hij wel bereidt. Dus dat was een hele opluchting. Maar goed dat mijn vlucht naar Perth de volgende dag was anders had ik die ook nog gemist! Maar eind goed, al goed.
Zo, maart. Ja inderdaad toen werd het herfst. Toch nog lekker weer.
Ik heb in maart eindelijk mijn rescue diver certificaat behaald. Hier was ik januari al mee begonnen en 15 maart was de dag dat ik het af kon maken. Dus ik zal mijn pasje eerdaags wel in de bus krijgen.
Ja, en binnenkort ben ik weer aan de beurt. Dat wil zeggen, mijn verjaardag op de 11e. Maar ik ben niet de enige die een jaartje ouder wordt, daar kunnen Rene en Jolanda ook over mee praten. Zo hier is weer genoeg over gezegd en over leeftijden zullen we het maar helemaal niet hebben.
A.s. zondag vlieg ik weer naar Darwin. Ik blijf maar vier dagen daar, ik vlieg donderdag 9 april weer terug. Net op tijd voor goede vrijdag, wat hier een nationale feestdag is. Dus een lekker lang weekend. Ik weet nog niet wat ik ga doen met mijn verjaardag maar ik heb nog even tijd om te beslissen.
Nog even iets anders. In juli heb ik een duiktrip geboekt naar de Solomon Eilanden. Mijn duikmate en ik en nog twee duikers gaan daar voor een week naar toe waar we uiteraard een flink aantal duiken gaan doen. Maar we gaan natuurlijk ook het een en ander boven water bezichtigen. Later meer.
Nou da’s weer genoeg. Het beste en tot het volgende verhaaltje.
Ron.